Boda
Boda
ParaaLodge ligt
aan de andere kant. Om deze luxe in de wildernis te bereiken moet je
over met een pontje. Het uitzicht op de Nijl en de wetlands vanaf het
terras is schitterend. Kampala ligt op zo'n 350 km naar het oosten.
Een tocht van een uur of 9. Zelf rijden is niet echt aan te raden.
Het verkeer is chaotisch, onoverzichtelijk en gevaarlijk. Niet het
links rijden, maar de fietsers, motor taxis(de boda boda) ,
minibusjes, en de voetgangers alles gaat kris kras door elkaar, en
aan de kant van de weg is er de drukte van de handel en de
winkeltjes. Ook de bewegwijzering is verre van optimaal. Een flinke
'4x4 with a driver' is de beste optie en die zijn gemakkelijk te
huren in Kampala.
Mweya,
een lodge aan Lake George, in het Queen
Victoria National Park,
ligt op zo'n twee dagen rijden in zuidelijke richting. De weg is een
dust road, stof en klei, met zo'n 40 km per uur wel om te rijden.
Borden en wegwijzers zijn er niet of geheel onduidelijk. De
chauffeur, de driver, die weet de weg en in onderling overleg boekt
hij ondertussen ook de overnachtingen: in Fort Portal.
Er
zijn verschillende lodges maar zonder reservering is er vaak geen
plaats; gewone hotels met een 'african experience' bieden dan een
uitkomst. Thee plantages onderweg, dat betekent koude nachten en
regen; stuwingsregens veroorzaakt door de Ruzenzori
Mountains.
Met bakken komt het uit de hemel. De weg wordt blubber. En het
eenvoudige hotel is dan een luxe.
Mzungu
Mweya
is gemakkelijk te bereiken via de asfaltweg naar Kasese, maar het
binnenland door het Kibale
Forest National Park
is interessanter. Dit lijkt de tuin van Oeganda. Van alles wordt
hier verbouwd op kleine lapje grond rondom de nederzettingen van
enkele hutten. Mais, bananen, zoete aardappelen, kasave met hier en
daar een kip of een geit. Eten is er voldoende, maar de armoede is
groot.
Tabaksbladen
hangen onder een afdak te drogen. Even verderop worden stenen
gemaakt uit een poel met klei en daarna gebakken. Kinderen verkopen
mango's langs de weg. 'Mzungu',
klinkt het al van verre. De kinderen, ongelofelijk, honderden; als je
stopt drommen ze rond de auto. Handen schudden, want een 'witte'
brengt geluk. Elk dorp heeft een school en op het plein de kinderen,
vaak in uniform, maar op blote voeten. Dit is het probleem van
Oeganda, de bevolking groeit met 3%, de vruchtbaarheid is ongeveer
6-7 kinderen, bij een langzaam stijgende levensverwachting (59).
Niet de klein schalige landbouw, maar werk dat moet er komen! Er is
olie gevonden, ten zuiden van Murchison Falls in het natuurgebied. De
boortorens staan er nog niet, eerst moet de infrastuctuur worden
aangelegd. Wegen en huizen voor de arbeiders. De dorpjes zien er wat
welvarender uit. Of de natuur het overleeft.....
Mweya
ligt aan Kazinga
Channel,
dat de verbinding vormt tussen Lake
George
and Lake
Edward.
Wild in overvloed, van nijlpaarden, krokodillen, en buffelo's tot
visarenden en flamingo's. De flamingo's zitten iets hoger bij Lake
Katwe,
daarachter ligt een tweede meer dat voor zoutwinning wordt gebruikt.
Met de hand, in het water, wordt de zoute modder van de bodem gehaald
en gedroogd. Ooit was er zoutfabriek, gebouwd door Duitsers, maar
sinds Amin, zijn de buizen verstopt en werken de pompen niet meer.
In
de lodge werd gezegd dat er leeuwen waren gesignaleerd in de buurt
van een vissersdorp verderop aan het meer. Een van de jongens uit het
dorp rijdt mee; daar liggen ze te slapen, een meter van ons vandaan,
tegen een paar vervallen banda's(hutten). Niet ongevaarlijk denk ik,
neen zegt de jongen, 'je moet ze strak blijven aankijken en niet bang
weglopen'.
Miljoenen
shillings
Na
Mweya wordt het lastiger. Creditcards werken niet want er is geen
verbinding, ATM's zijn er ook niet. En de pompstations met diesel
zijn schaars of leeg. Even 60 km terug naar
Kasese,
de laatste 'grote' stad om te bevoorraden. Maar de prijzen van de
lodges, parken en excursies, zijn in US dollars en er gaan 2500
shillings in een dollar. Voor een paar dagen, tot de volgende grote
plaats (Kisoro), heb je dan al snel een paar miljoen shillings nodig.
Op
naar Ishasha. Ntungwe rivercamp is uitgerust met goede safaritenten.
Over smalle landwegen vol kuilen, vlak langs de erven rondom om de
hutten van plaatselijke bewoners, kom je uiteindelijk aan het kamp
bij de rivier. Ishasha is bekend vanwege de tree climbing lions. Pas
na een dag vonden we er een, slaperig in een boom. 'Ja dat doen ze
als ze gejaagd hebben, daarna gaan ze rusten', verklaarde de ranger.
En hij had wel een geweer bij zich, want het is toch gevaarlijk.
Buhoma
in BwindiNational Park
is druk; er zijn lodges genoeg. Het park is beroemd om de primaten,
de apen: de gorilla's en de chimpansees. Voor 500 US per persoon kun
je deelnemen aan een tocht: gorilla tracking. Niet goedkoop maar
zo'n prijs controleert de stroom van bezoekers en levert geld op voor
het behoud van de natuur en zijn bewoners. Een goedkoper alternatief
is de Batwe
Trail
(70$), een tocht door het ondoordringbare woud, de steile bergen op,
naar de pigmeeen. Een gids die de taal spreekt brengt een kleine
groep deelnemers naar het dorp -boomhutten en grotten- van dit volk
van verzamelaars en jagers in het woud.
Markt
Lake
Mutanda
ligt 20 km boven Kisoro.
De vissers peddelen in hun uitgeholde boomstammen rustig over het
meer om hun rieten manden- de fuiken- uit te zetten. In de verte
liggen de Virunga's,
de bergen op de grens met de Congo. Op maandagochtend is het markt inKisoro. De bevolking uit de omringende dorpen loopt naar de stad.
Kilometers, met op hun hoofd de handel, rieten matten, een zak uien,
of aardappels. Rond de middag is de markt op haar hoogtepunt. De
handel hangt aan stokken of ligt op de grond. Bedden, tafels, stoelen
en gereedschap, groente en fruit, vlees en vis, meel en kruiden, het
is er allemaal.
Je gaat naar Oeganda om het hart van Afrika te voelen kloppen.
Meer foto's in het volgende Picasaweb album
|
woensdag 28 september 2011
Naar het hart van Afrika: Oeganda
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.